Gelukkige nieuwjaarswensen
Met welke doden zou ik willen ruilen?
Mijn horloge heeft het nog te vroeg,
trouwens, ze hebben het al hard genoeg
zonder zich met iets levends te bevuilen.
En hoe eeuwig is een levend uur?
Alles ruilt met alles (op den duur).
Vaak bekruipt mij het verlangen
ons hele hebben en houwen
gewoon of op goed vertrouwen
door boeken te vervangen:
wijnboeken in plaats van wijnkannen,
kookboeken in plaats van pannen,
vuile in plaats van vuilnismannen,
ons bed van platte romans,
een encyclopedie onze deken,
een licht boek ons lampje en wij spreken
niet meer in woorden van thans.
Elke ademstoot glijdt naar buiten
als een gekreukelde pagina
vol gereutel en weldra
beslaan daarmee de ruiten.
Papier, wanneer hoef ik niet meer?
Als ik doorga op deze manier
in onze wc produceer
ik gedrukt schoon closetpapier.
Wat moet er later van mij worden?
Waterloze informatie, anders niets.
Artikelen haast vol woorden, soms iets
in schoolschriften en op schoolborden.
Hee, kan dat de adem wezen
van een kind?
Die heb ik zo nodig,
maar helaas,
wat mij dan toewaait is de wind
van ongelezen
doorgebladerde pagina's.
Leo Vroman
Bron: DBNL
Een roman over een Engelse vrouw die na het overlijden van haar vader naar Marokko gaat. Haar vader heeft haar een Touareg amulet nagelaten waar ze het fijne van wil weten.
