vrijdag 3 juli 2009

Stadsdichter Cees van Raak


NetNieuw(s):
Cees van Raak is de nieuwe stadsdichter van Tilburg. Hij volgt op 30 augustus Frank van Pamelen op.
Wethouder Ton Horn maakte de benoeming van Cees van Raak vandaag bekend. Cees van Raak begint op 30 augustus met zijn stadsdichterschap. Hij wordt dan geïnstalleerd tijdens de boekenmarkt Boeken rond het Paleis. Op de functie van stadsdichter solliciteerden 9 kandidaten.
Cees van Raak gaf aan 'zeer blij en vereerd' te zijn met zijn uitverkiezing. ''Toen ik het hoorde, heb ik er een goed glas op gedronken.'' In zijn nieuwe functie wil Cees van Raak onder andere de 'Dag van het gedicht' in Tilburg meer gezicht geven en kijken of oude muurreclames in Tilburg in ere te herstellen zijn. Daarnaast gaat hij door met het maken van gedichten over belangrijke Tilburgse straten. De belangstelling voor cultureel erfgoed was volgens Jef van Kempen van de selectiecommissie een van de redenen om voor Cees van Raak te kiezen. ''Voorop staan uiteraard zijn kwaliteiten als dichter. Maar ook zijn gevoel voor humor en de vele activiteiten waar hij als organisator bij betrokken is, zijn belangrijk voor ons. Daarnaast speelde bij de keuze mee dat hij al 15 jaar actief is als publicist en dichter.'' Bij de start van het ambt voor stadsdichter in 2003 solliciteerden twintig kandidaten naar de functie. Nu maar negen. Jef van Kempen geeft aan dat de commissie daar de komende twee jaar iets aan gaat doen. ''We gaan kandidaten actiever benaderen. Met dichters die aangeven geen belangstelling te hebben voor het stadsdichterschap, gaan we in gesprek. We willen horen waarom ze het niet willen.''

Cees van Raak is een geboren en getogen Tilburger. Hij studeerde Nederlands en geschiedenis aan het Möllerinstituut. Sinds 2003 heeft Tilburg een stadsdichter. Die wordt voor twee jaar benoemd en schrijft gevraagd en ongevraagd gedichten, voordrachten en performances over Tilburg. Voor Frank van Pamelen waren Nick J. Swart en JACE van de Ven stadsdichter.

Cees van Raak op Cubra
Hier alvast een voorpoefje met Cees' "Brief aan Tilburg"

Zelden hoor ik je meer, je straten
laten zich niet meer lezen. Mijn ogen
vullen zich nog immer met deze vreemde stad.
Het is al enkele jaren geleden dat ik je verliet.
Maar dan, op een doordeweekse dag,
op een dag zoals deze, stuur je foto's
van ons verleden op, wakker je verlangen aan.
Stuur je je geuren naar een verloren zoon.
Als een soort medicijn, geheugensteun,
om niet te vergeten: herinner je!
En ik verbaas mezelf, je straten, huizen
melden zich. Die vele fietsers, kinderen,
dat ene meisje, altijd fluitend,
op d'r oma door de statige Tuinstraat.
(Niemand fietst hier, niemand fluit.)
Het mooiste pand laat zich weer bewonderen,
ingetogen Jugendstil, halverwege de Noordstraat -
dáár wilde ik toen o zo graag wonen.
De winkeltjes, antiek, curiosa, bric-à-brac,
de tweedehands boeken. De galeries,
steeds verrassend. De zaterdagse markt
met de bonte seizoenen van land en zee.
De Nieuwlandstraat, met om de haverklap
'n bekende, én 'n klote-auto op het trottoir.
De rozen bij het Pauluskerkje, bedwelmend.
Daarachter, die geweldige, stoere
bomen, vol verrukking keek ik er tegen op.
Het intieme Vincentiuspad met
die kleurrijke, vlindervolle tuinen
- men zei dat er elfen huisden.
Die nachten op mijn balkon in de Schoolstraat,
het mooiste als het regende,
het mooiste met heldere sterren,
het mooiste met een vriendin.
De Muzentuin, imposant. De dodenakker,
geheugen van de stad. Swingavonden.
Poëziemiddagen. Concerten. Kroegen.
Weemoed, Langeboom, de Plaats,
De Vorst, de Voortuin, Paradox.
Ja, de jazz natuurlijk, bebop, funky.
Met m'n vrienden voetbal kijken.
Ik mis je, m'n geboortestad.
Ik weet het: heimwee kan alleen
in weerzien genezen. Misschien
jaag ik een schim na, maar
wel een als die van Van Gogh.
Gaat het goed met je?

Geen opmerkingen: