Nick Hornby / Juliet naakt

'Een typische Hornby-roman over muziek en relaties, geschreven met humor, een soepele en laconieke stijl en een scherp oog voor het menselijk tekort.' - Oor

‘Een geestig uitgangspunt, dat sterke scènes en dialogen oplevert. Met Duncan als een hilarisch humorloze messageboardtijger, die met zijn nerderige medeaanbidders een beeld van zijn held opbouwt dat uiteraard niets met de werkelijkheid te maken heeft, Crowe als uitgerangeerde rocker met een stevig alcoholprobleem en een reeks ex-vrouwen, en Annie die, ondanks zichzelf, verliefd op hem wordt. Genoeg stof dus voor satire en verrassende (romantische) verwikkelingen. En Hornby is bij vlagen geweldig op dreef.’
Dirk-Jan Arendsman in Het Parool.

‘Van Juliet, naakt geniet je op meerdere niveaus. Ten eerste laat Hornby op een heel grappige manier zien hoe muziek en muzikanten overschat kunnen worden. Ten tweede zet het nieuwe album tóch drie levens op z’n kop. Volwassen worden gaat niet vanzelf, beseffen ze. Nu is het moment aangebroken waarop ze keuzes gaan maken, waarop ze de realiteit onder ogen gaan zien en de kunst van het opgroeien onder de knie krijgen. Met die drie mensen meeleven, dat is het grote genot van Juliet, naakt.’

‘Hornby, die zich, wanneer hij over idolatrie en muzikale monomanie kan schrijven, duidelijk als een vis in het water voelt is hier in grootse doen. Gooleness, met zijn northern soul dancer Bamesy die in de lokale Working Man's Club een show opzet waarin hij tussen een breakdancer, een vechtsporter en een kozak laveert, weet hij perfect tot leven te wekken, en als lezer wil je na het omslaan van de laatste pagina in feite vooral een ding doen, iTunes opstarten en op zoek gaan naar de muziek van Tucker Crowe.’ – De Morgen